Yağmurdan sonra kısa bir film bu ve her pazar gösterimde. Caddeler, yollar, ağaçlar hatta deniz bile yıkandı o son güzel yağmurda. Sonra bir gün dinlenme molası verdi kendine yağmur. Sıra ruhumuzda, yıkanmak için yeni bir orman banyosunda. Çantalarımız sırtımızda, sabahın o sisli soğuğunda. Yollardayız yeniden ve herkes hala mışıl mışıl uykusundayken. Durduk Çakraz'a az biraz zaman kala, kimimiz dalıp gitti iki mavili deniz manzarasına, kimimiz de tutundu bir ağacın dalına. Topladığı yemişleri, paylaştı birer birer dua eder gibi açılan avuçlara. Şoförümüzün evinin bahçesinde ocak kurup kazanda pişirdiği mısırların kokusu yayılıyor. Küre Dağları'nın kollarından güneş yükseliyor. Ve Karaman Köyü'nün altına yapılan tünellerin yolu iki evin salonundan geçiyor.
Selam Doğa Ana. Bugün yine ne kadar güzelsin. Hazırsan başlıyoruz biz yürümeye. Hissediyoruz daha en başında bugün çok güzel geçecek diye. Geçiyor da gerçekten. Yavaş yavaş atıyoruz adımlarımızı. Ve sık sık duraklıyoruz ilk etapta. Nereye baksak ayrı güzellik. Her tarafımızda sonbahar renkleri; sarı, kahverengi ve kızıla çalan yapraklar, arkamızda ise masmavi deniz. Denizin kokusu geliyor burnumuza sanki rüzgara uyup yükseliyor ormana kadar. Yağmurun ardından haliyle dağ yolları çamur içinde. Bata çıka ilerliyoruz zaman zaman. Yaşlı bir teyze çıkıyor karşımıza birden, sırtında taşıdığı yaklaşık 30 kiloluk kış armutlarıyla. "Hoşgeldiniz" diyor hiç durmadan geçip gidiyor yanımızdan ıssız orman yolunda.
Bir müddet sonra arkamızdan gelen bir patpatın sesini duyuyoruz. Köyde hiç iş biter mi? Doğada pazartesi yok, köylünün de pazar günleri. Duruyor yanımızda patpat. "Siz ne yapıyorsunuz burada" diyor patpatın şaşkın bakışlı sahibi "atlayın arkaya" diyor. Yok diyoruz biz şelaleye doğru yürüyoruz. "Allah Allah orası çok uzak nasıl yürüyeceksiniz dize çıkıyor çamur" diyor bu kez. "Biz zaten çamurda yürümeye geldik" diyoruz. Bir kez daha hayret eden bakışlarıyla "İyi siz bilirsiniz o zaman kolay gelsin" deyip şaşkınlığını üzerinden atamadan devam ediyor yoluna. Onun gidiş sebebi köyün işi bizimki birazcık da deli işi tabii.:)
İlk molamızı 600 metrelik irtifa ile yangın kulesinde veriyoruz. Kulenin üstünde bir şeyler yiyip içerek yarım saat kadar dinleniyoruz. Ne tarafa baksak birbirinden güzel kareler yakalıyoruz burada. Küre Dağları'nın başlangıç kısmından tutun da nesilden nesile ahşap tekne ve yat yapımının sürdürüldüğü Tekkeönü sahiline, masmavi ve uçsuz bucaksız Karadeniz'e ve oradan da Çakraz Seyir Tepesi'ne kadar bulunduğumuz noktadan kilometrelerce alanı olduğumuz yerde dönüp durup hayranlıkla izliyoruz.
Kısa molalar verdiğimiz uzun bir yürüyüş yapıyoruz bu kez. Çamurlu engebeli yoldan ilerliyoruz. Doğa derin bir sessizlik içinde adımlarımızı dinliyor sanki. Tertemiz havayı içimize çekip sanki tüm yüklerimizden arınıyoruz verdiğimiz her nefeste. Yoruluyoruz elbette ama yorgunluğu hiç hissetmiyoruz, doğada olmanın keyfi daha ağır basıyor giderek. Çamurlu sular, dikenler, devrilmiş ağaçlar, uçurumlar hepsi olağan ve hepsine karşı umarsız bir ruh hali sarıyor bizi. Yolda yeniden patpatın sahibi ile karşılaşıyoruz ve yine 'Şelale yolu çok çamur" deyip şaşkın bir halde soruyor; "Emin misiniz?" :)
Ve nihayet olağanüstü bir güzelliğin içinde bir süre dinlenmek ve suların şarkısını dinlemek için Gölderesi Şelalesi'ne varıyoruz. Bartın küçük bir il ama il sınırlarının kapladığı alan muazzam doğa güzelliklerini içerisinde barındırıyor. Buralarda yaşamak bazı açılardan zor olabilir ama bu güzelliklere yakın olmak da bir o kadar şans. Şelaleyi izlemeye doyamıyorsunuz.
Yazın şelaledeki gölete yüzmek için gelenler de oluyormuş. Her mevsimin ayrı bir güzelliği var elbette. Ancak sonbaharın renklerinde Gölderesi Şelalesi adeta romantik bir şiir gibi akıyor. Etrafındaki ağaçların yapraklarının her biri ayrı bir dizeyi fısıldıyor. İnsan gündelik yaşamında unuttuğu ya da törpülemek zorunda kaldığı duygusal yönünü yeniden keşfediyor. Devrilmiş bir ağaç kütüğünün üzerinde otururken not defterimdeki tüm kelimeler suya düşen seslerle yeni bir besteye dönüşüyor.
Dönüş yolunda da yine kısa duraklamalarla fotoğraf ve video çekmeye çalışıyoruz. Ancak karşılaştırınca gözümüzle gördüğümüz manzaralar fotoğraf ve videoda çektiklerimizden çok daha güzel.
Bu eşsiz doğayı bazen sadece yaşamak ve öylece kendi haline bırakmak gerekiyor. Bir yerden sonra yol bitiyor ve yürüyüşlerimizdeki en eğlenceli su geçişlerinden birini daha gerçekleştiriyoruz. Gölderesi'nin gürül gürül akan sularından geçip karşı kıyıdan yolumuza devam ediyoruz.
18 kilometrelik yürüyüşümüzün bitiminde aracımızla bizi taze demlenmiş çay ile kamp ateşinin beklediği Kuzey Noktası Camping'e (North Point Camping) geçiyoruz. Karaman Köyü'nden ulaşılan Kuzey Noktası, alternatif bir dinlenme mekanı arayanlar için harika bir çadır kamp alanı ile karavanda konaklama hizmeti sunuyor.
Burada Bartın'a dönüş öncesi keyifli bir akşam vakti geçirdik. Sıcacık çaylarla ve kamp ateşiyle ısındık. Hava iyice kararmaya başlayınca da küçük koydaki şahane deniz manzarasına ve uykuya dalmış balıkçı teknelerine bir selam çakıp dönüş yoluna koyulduk Ertesi günün yağmurunu taşıyan bulutlar ufukta çoktan belirmişti.
Teşekkürler Dünya!
