SONBAHARI YAŞAMAK: ZONİ YAYLASI

Bartın Dağcılık ve Doğa Sporları Kulübü (BARDOSK 74) ekibiyle Cumhuriyetimizin Kurucusu Mustafa Kemal Atatürk'ün sonsuzluğa uğurlanışının 86. yıldönümü dolayısıyla '10 Kasım Zoni Yaylası Anma Yürüyüşü'nü gerçekleştirdik. Hüznün ve melankolinin mevsiminde yaprak çıtırtılarının melodisi eşliğinde yayla yollarını aşarken, tıpkı bir zihin karışıklığını andıran Arıt üzerindeki kararsız sis bulutunu arkamızda bırakıp umudun ve zindeliğin simgesi olan güneşe yüzümüzü döndük ve tarihin bir döneminde bir ulusun kaderine damgasını vurmuş naçiz bir vücudun her şeyden önce kendi devrimini yaratma gücünü bulduğu o sözcükleri yeniden hatırladık: "Ben hiçbir zaman umudumu yitirmedim..."

10 Kasım Pazar sabahının erken saatlerinde Bartın'dan Arıt güzergahına doğru sisler içinde başlayan yolculuğumuz saatlerimiz 09.05'i gösterdiğinde radyodan yükselmeye başlayan siren sesi ile bölündü. 

Resmi anlatıların ve kendisine dair farklı ideolojik konumlandırmaların tamamen dışında kalarak, benim entelektüel yönüne ve gerçek kişiliğini yansıtan söz ve davranışlarına büyük ilgi duyduğum Cumhuriyetimizin Kurucusu Mustafa Kemal Atatürk'ü sonsuzluğa uğurlanışının 86. yıldönümünde yol üstünde gerçekleştirdiğimiz törenle bir kez daha sevgi, saygı ve minnetle andık.

Yürüyüşümüzün başlangıç noktasında öyle bir yere geldik ki bir an durup dakikalarca nefes kesici güzellikteki manzarayı izleyip hayallere mi dalsak, yoksa bir yağlı boya tablosunun içinde yürüyormuşuz hissi veren kurumuş yapraklarla örtülü yayla yolunun keyfini mi sürsek doğrusu bilemedik.

Bu anlamlı Kasım gününde güneşli havayı yakaladığımız için aslında çok şanslıydık. Hüznün, romantizmin ve melankolinin dozunu artırmak için belki hafif bir yağmurun bize eşlik etmesi de gerekebilirdi. Ama yayla yollarında sonbaharı tüm renkleriyle yaşamak için yüzümüzü ve yönümüzü güneşe doğru döndük.

Arıt merkezinden 10 km uzaklıktaki Zoni Yaylası'na doğru yaklaştıkça kuzeye doğru kıvrılmaya başlayan yayla yolunda ormanın tüm serinliği birdenbire üzerimize çöküverdi. Yayla yolunun çukurlarında birikmiş ve buz tutmuş suların üzerindeki yapraklar ise adeta bir cam boyama sanatçısının elinden yeni çıkmış desenleri andırıyordu. 

Meraklı ve konusuna hakim arkadaşlarımız ağaç kenarlarında kendini gizleyen mantarların ve farklı türdeki bitkilerin keşfine çıkmıştı. En güzel sonbahar ve yayla fotoğraflarını çekebilmemiz için de doğa ana sanki tüm sahneyi bize bırakmıştı.

Drone (İnsansız Hava Aracı / Uçan Kamera) çekimi yapan ekip arkadaşımız (harcadığı emek için çok teşekkürler) renk cümbüşü içinde ayak izlerinden başka geride hiçbir şey bırakmayan BARDOSK 74 ekibinin en güzel anlarını ölümsüzleştirdi.

1100 metre yükseklikteki Zoni Yaylası'nda yemek ve fotoğraf molası verdik. Bugüne kadar yürüdüğümüz en güzel parkurlardan biriydi. Yayladaki seyir terasından bölgenin kendine has zengin bitki çeşitliliğini izlemek çok keyifliydi. Ayrıca yine bu yöreye özgü yüzey ve kaya şekillerine sahip olan, elimizin altında diye tabir edebileceğimiz bu muhteşem coğrafyayı sonbaharda keşfetmek bizi çok mutlu etti.

Yayla yolunda ilerlerken iç dünyamızın kaotik homurdanmalarından tamamen sıyrıldık ve dış dünyamızın rengarenk romantizmini ve güzelliğini ruhumuza bulaştırdık. Kahverengi bir denizde yüzer gibi yaprak çıtırtılarının melodisini dinleyerek yeni yol şarkılarının ilhamına kalplerimizi açtık.

Bu güzel yolda bize destek olan BARDOSK 74 ekibine ve eşlik eden diğer tüm katılımcılara sonsuz teşekkürler. 

                                            

Teşekkürler Dünya!